Zdębiałem, gdy przeczytałem artykuł o tym, że łódzka prokuratura dopiero zaczyna śledzić gdzie trafiały pieniądze Amber Gold. Po ponad 4 latach od ogłoszenia upadłości skończy się zapewne tym, że zanim połapią się w materiale dowodowym – przy 19 tys. poszkodowanych – 400 tomów akt urośnie do kilku tysięcy, zarzuty się przedawnią, a państwo P. pozwą o odszkodowanie za bezprawne aresztowanie i utratę znacznego majątku. Czytaj dalej Amber Gold jak bumerang
Miller, Heiman i Tuleja
Wczoraj ponownie dzień spędzony na projektowaniu nowych szkoleń.
Odgrzebałem starą książkę, jeszcze z 1987 roku i okazuje się, że aż tak wiele nie straciła na swojej wartości. Mało tego, firma dwóch głównych autorów jest teraz największą firmą oferującą szkolenia sprzedażowe. W ciągu ostatnich kilku lat pochłonęła swoich głównych konkurentów: Huthwaite, AchieveGlobal, Channel Enablers, Impact Learning Systems i CSO Insights. Z typowej firmy szkoleniowej stała się teraz wielkim konglomeratem sprzedającym doradztwo, szkolenia i badania. Wszystko po to, by przetrwać na rynku, na którym w ostatnich latach widoczne są wielkie zmiany. Czytaj dalej Miller, Heiman i Tuleja
Portale społecznościowe – czy czas na rozwód?
W piątkowy wieczór czytałem interesujący artykuł Cala Newporta w New York Timesie pod dość prowokującym tytułem: „Porzuć media społecznościowe. Twoja kariera może od tego zależeć”.
Autor jest dość młodym profesorem informatyki, który nie ma kont na portalach społecznościowych. Uważa, że strach jego generacji przed niebytem w Internecie jest mocno przesadzony. Wbrew wszechobecnym zaleceniom internetowych autorytetów by budować silne marki osobiste, autor usiłuje przekonać swoich odbiorców by poszli pod prąd. Namawia ich by pozamykali swoje konta. Czytaj dalej Portale społecznościowe – czy czas na rozwód?
Refleksja o szkoleniach
Przygotowywałem ostatnio nowy projekt szkoleniowy i z uporem maniaka naszła mnie znajoma refleksja, która towarzyszy mi od dawna.
Jak konkurować na rynku szkoleniowym?
Zacznijmy od potrzeby, gdzie często klient myśli że dzięki szkoleniom coś się wydarzy – wzrośnie sprzedaż, poprawi się jakość obsługi klienta, poprawi się jakość portfela kredytowego, wzrośnie innowacyjność albo kadra kierownicza stworzy nową, rewolucyjną strategię. Owszem, szkolenie może zakończyć się takim skutkiem, ale często problem leży zupełnie gdzieś indziej. Często też szkolenie może okazać się demotywatorem, a więc odnieść skutek odwrotny do zamierzonego. Czytaj dalej Refleksja o szkoleniach
Deutsche Bank – grecka tragedia w niemieckiej instytucji
Ukradłem tytuł Damodaranowi, – celowo! 🙂 Od ponad dwóch dekad go uwielbiam, ale z jego wyceną Deutsche Banku nie mogę się zgodzić. Z tytułem jednak trafił w samo sedno.
Cechą charakterystyczną greckiej tragedii było to, że kończyła się ona zawsze katastrofą, a często śmiercią głównego bohatera. Było to karą bogów za przekroczenie dozwolonych granic. W tym kontekście Damodaran ma rację w tytule. Myślę, że narzuciła mu to jego podświadomość. Inaczej zatytułowałby wpis tragikomedią, bo w tym starożytnym gatunku było dobre zakończenie. Czytaj dalej Deutsche Bank – grecka tragedia w niemieckiej instytucji
Paweł Reszka – „Chciwość”
W podtytule: „Jak nas oszukują wielkie firmy”.
W zasadzie nic więcej nie trzeba komentować. I choć autor pisał głównie o doradcach bankowych, agentach ubezpieczeniowych i o pośrednikach finansowych, to mechanizmy stosowane są także przez inne firmy. Po lekturze, każdy znajdzie zapewne przykłady jak został zrobiony w konia w podobny sposób. Z tej perspektywy, jest to lektura obowiązkowa, która dla większości z nas będzie najlepszą inwestycją w życiu. Czytaj dalej Paweł Reszka – „Chciwość”
Dobra zmiana w podatkach
Wyczytałem właśnie, że do projektu nowelizacji Ordynacji wprowadzono przepis, zgodnie z którym podatnicy prowadzący księgi podatkowe za pomocą programów komputerowych mają być zobowiązani – bez wezwania ze strony organu podatkowego – do przekazywania drogą elektroniczną resortowi finansów danych z prowadzonej ewidencji VAT. Wygląda na to, że MF dąży do uzyskania całkowitej kontroli nad zapisami księgowymi i podatkowymi w firmach.
Podobne pomysły realizowane były w Trzeciej Rzeszy. 11 listopada 1937 roku wprowadzono tam jednolity plan kont, dzięki czemu niemiecka biurokracja miała możliwość sprawowania ścisłej kontroli podatkowej i analizowania rentowności przedsiębiorstw.
Jutro idę do biblioteki wypożyczyć „Historię społeczną Trzeciej Rzeszy” Richarda Grunbergera, bo z dnia na dzień widzę coraz więcej analogii. Wygląda na to, że IV Rzeczypospolita – świadomie bądź nieświadomie – wzoruje się na Trzeciej Rzeszy. Trzeba doczytać by przewidzieć jakie mogą być kolejne kroki.
Alphabet – wyniki pierwszego kwartału 2016
Wysłuchałem właśnie prezentacji wyników pierwszego kwartału 2016. To staje się już prawie monotonne. Wzrost przychodów w kwartale +17% r/r z 17 miliardów USD do ponad 20. Wzrost zysku netto za kwartał o 700 mln USD r/r, czyli średnio Alphabet generuje 1,4 miliarda USD zysku netto na miesiąc.
Najciekawsze jest to, że zatrudnienie r/r wzrosło z 55 tys do 64 tys osób.
Ciekawa jest też zmiana terminologii. Jeszcze rok temu mówiono głównie o Google i o jednolitym modelu biznesowym opartym na reklamie. Teraz oprócz Google i YouTube mówiono także o innych „zakładach”. Nie w znaczeniu zakładów pracy, a w znaczeniu spekulacyjnym – jako „postawienie pieniędzy na przewidywany przebieg zdarzeń, wynik meczu, gonitwy, walki”.
bet – an act of risking a sum of money on the outcome of a future event
Jeśli ktoś zechce pobawić się w analizy, to dane źródłowe znajdują się tutaj:
https://abc.xyz/investor/news/earnings/2016/Q1_alphabet_earnings/
Geograficzne różnicowanie cen
W dzisiejszej Wyborczej ciekawy artykuł:
http://biqdata.wyborcza.pl/ceny-w-sklepach-hm-na-swiecie.
Generalnie ceny mamy prawie najniższe, choć oczywiście nasza siła nabywcza jest niższa niż w Europie Zachodniej. Ciekawe jest jednak coś innego. Na pierwszy rzut oka widać, że w każdej kategorii najdrożej jest w Chinach. Za koszulę na zdjęciu, Chińczyk musi zapłacić dwa razy tyle co Polak.
Przypomniało mi się, gdy na początku lat 90-tych pojawiły się w Polsce pierwsze sklepy Ikei – wtedy to my płaciliśmy podwójnie w porównaniu do Anglików i prawie trzy razy tyle co Francuzi. Ale wtedy w naszym kraju te sklepy były ewenementem. Do pierwszej Ikei w al. Jerozolimskich – blisko Dworca Centralnego – przyjeżdżali ludzie z całej Polski. Rodziny przyjeżdżały do Ikei tak jak Amerykanie jeżdżą do Disneylandu.
Cieszy, że teraz już ceny w tej sieci się unormowały:
http://biqdata.wyborcza.pl/czy-polscy-klienci-ikei-naprawde-przeplacaja.
Chciałbym napisać, że to dobry sygnał, że traktowani jesteśmy jako stabilny, dojrzały rynek. Prawda jest chyba inna – wydaje mi się, że polska Ikea ma po prostu dobrych menedżerów i że szwedzka centrala ma do nich zaufanie. Coś na ten temat mogę powiedzieć, bo kiedyś ich szkoliłem i nie sądzę by zaszły tam jakieś istotne zmiany.
Przy okazji, jeśli ktoś jest zainteresowany darmowym kursem z kształtowania polityki cenowej, to proszę o kontakt. W przyszłym tygodniu będę testował nowy kurs na moim nowym portalu szkoleniowym http://miropress.org/ i pierwsza edycja będzie za free. Z bloga znikną też stare artykuły, które do końca maja są jeszcze dostępne. Zgłoszenia proszę na maila, bo nie działa jeszcze funkcja automatycznego logowania.
Powiązane artykuły:
Wszystko o kształtowaniu ceny
Czynniki wpływające na ceny
Gratis, czyli polityka radykalnej ceny
Ceny a zysk – relacja pomiędzy zyskiem, wolumenem i ceną
Strategia „butiku” i „supermarketu”
Polityka cenowa w kontekście strategicznym
Cena w teorii ekonomicznej
Zarządzanie ceną w bankowości
Krótka historia wojen cenowych
Techniki kształtowania ceny
6,7 miliarda straty banku, który ma misję „Passion to perform”
Deutsche Bank ogłosił wczoraj, że w ubiegłym roku wygenerował 6,7 miliarda EUR straty, z zastrzeżeniem, że strata może się jeszcze pogłębić do zatwierdzenia sprawozdania finansowego 16 marca.
Czym spowodowana jest strata?
5,2 milarda EUR to koszty prawne i procesowe (głównie kary za oszukiwanie klientów i działanie na ich szkodę), jeden miliard na koszty restrukturyzacji i pół miliarda, które w ogłoszeniu zaginęło gdzieś między wersami – najprawdopodobniej strata operacyjna.
John Cryan uzasadnił tą stratę jako konieczną, by móc wreszcie realizować nową strategię 2020, która ma spowodować, że Deutsche Bank stanie się prostszą i efektywniejszą instytucją finansową z ograniczoną ilością produktów dla wybranych klientów, dla których bank będzie chciał zaoferować głębsze relacje.
Ciekaw jestem, czy za kilka lat jeszcze coś z tego banku zostanie… 28 stycznia zerkniemy na sprawozdanie finansowe za 4Q15 i zobaczymy co w cyfrach piszczy.
