Codziennie się czegoś uczymy. Ja wczoraj dowiedziałem się, że S&P ma kategorię ratingu SD – Selective Default. Do tej pory myślałem, że po ratingu C zawsze występuje D. Aż musiałem ściągnąć raz jeszcze metodologię ratingów. Jak się możecie domyśleć, zdziwienia nie było – o kategorii SD w oficjalnych dokumentach S&P ani słowa.
Agencje ratingowe stały się ponownie podmiotem dość ostrej krytyki. Tym razem powodem ataków było obniżenie ratingów dla 9 państw strefy euro. Agencje obarcza się winą za kryzys i jego pogłębianie.
Jednym z popularniejszych zarzutów jest dość rozpowszechnione twierdzenie, że agencje są amerykańskie i są narzędziem w rękach nieznanych osób. Abstrahując od faktu, że Fitch od jakiegoś czasu jest agencją francuską, postanowiłem zerknąć na Wschód i zobaczyć jak oceniają nas Chińczycy.
Po obniżeniu ratingu dla Francji i Austrii w piątkowy wieczór, S&P obniżyło wczoraj rating dla Europejskiego Funduszu Stabilizacji Finansowej.
Zdziwienia nie było.
Agencja zapowiadała bowiem już w grudniu, że obniżenie ratingów państw gwarantujących ten fundusz spowoduje konieczność automatycznego obniżenia ratingu EFSF. W uzasadnieniu decyzji mogliśmy przeczytać – „brakuje dodatkowych zabezpieczeń, które zrównoważyłyby utratę zdolności kredytowej gwarantów”.
Gazety jak zwykle zagrzmiały – S&P uderza w EFSF, Puls Biznesu i Bankier nazwały to „ciosem w EFSF”. Nikt jednak nie napisał, że politycy mieli świadomość takiego działania i mogli temu zapobiec – np. poprzez zwiększenie środków dla funduszu, albo dostarczenie innych gwarancji. Niestety tego nie zrobili i zapłacą za to w przyszłości.
Rynki, w przeciwieństwie do mediów, nie przejęły się zbytnio – inwestorzy mieli już tę informację od dawna zdyskontowaną w cenie. Teraz zaczęli szukać okazji do zajęcia długich pozycji.
Na marginesie, chciałbym napisać o kilku ciekawych zjawiskach, które mogliśmy zaobserwować w odniesieniu do ratingów.
Pan premier powrócił do wideoblogowania. Ma naprawdę dobre chęci, ale sytuacja w Europie powoduje, że łatwiej mi zgodzić się z opinią Roberta Gwiazdowskiego zaprezentowaną w tekście „Lenin wiecznie żywy” niż z tym co prezentowane będzie na szczycie.
Dziwną mamy dziś datę – trzy jedenastki.
Święto narodowe, sklepy pozamykane, puste ulice … W tym roku nie widzę tyle flag co kiedyś. Rocznica niepodległości straciła na znaczeniu. To tak jakby jej znaczenie uległo dewaluacji – odwrotnie proporcjonalnej do nauki demokracji po upadku PRL. Być może właśnie dlatego naszła mnie pewna refleksja o której nie chciałem pisać.
Właściwie to wczoraj pojawiła się pewna myśl. Nie chciałem jej jednak rozwijać… niestety prześladuje mnie dalej, więc może najlepszą metodą by od niej uciec będzie zwerbalizowanie jej na stronie… Kryzys euro spowodował, że na naszych oczach widzimy zmierzch demokracji w Europie. Czytaj dalej
Czy minister finansów może mówić takie rzeczy?
W lutym przyszłego roku mają zostać przeprowadzone kolejne stress testy europejskich banków.
Jak zapowiada komisarz ds. polityki monetarnej Olli Rehn, nowe stress testy będą bardzie rygorystyczne I kompleksowe.
Czy będzie to początek końca systemu bankowego jaki znamy? Czytaj dalej
Jak donosi BBC w trakcie spotkania europejskich ministrów na temat obecnego kryzysu i zadłużenia państw strefy euro, będzie dziś prawdopodobnie dyskutowany pomysł by zamiast emisji suwerennych obligacji rządowych poszczególnych państw emitować E-obligacje, czyli obligacje ogólnoeuropejskie. Czytaj dalej
Rozmawiałem właśnie z pewnym irlandzkim bankierem i chciałbym Wam przedstawić teorię, którą mi zaprezentował.
Tak jak z każdą niemalże spiskową teorią dziejów, wydaje się ona bardzo prawdopodobna. Czy jest prawdziwa? – dowiemy się zapewne po latach.
MiroPress 