Niedźwiedzi portfel

Uważni czytelnicy mogli zapewne dojrzeć, że jakiś czas temu pojawiła się zakładka „portfel”

Otóż postanowiłem ponowić eksperyment, który prowadziłem na początku lat 90-tych.

Tym razem jednak nie stworzyłem żadnego portfela na bazie analizy technicznej.  W uzasadnieniu powiem tylko, że portfel AT przyniósł w poprzednim eksperymencie najgorsze wyniki. Owszem, AT sprawdza się w pewnych przypadkach i przy pewnych założeniach, ale w nowej edycji eksperymentu nie mam czasu by się tym zajmować. Dodatkowym usprawiedliwieniem niech będzie fakt, że istnieją dobre blogi, których autorzy publikują wykresy i opisują co na nich widzą. Niektórzy stosują teorię fal Elliotta, inni poszukują poziomów Fibonacciego, wykreślają trendy, formacje, świece; jeszcze inni bawią się w kółko i krzyżyk….

Piękno całego zbioru technik AT polega na tym, że każdy interpretuje wyniki analizy inaczej. Gdy niektórzy widzą sygnał zakupu, dla innych ta sama formacja sygnalizuje sprzedaż. Gdyby było inaczej, giełda nie mogłaby funkcjonować poprawnie. Każda transakcja wymaga bowiem zderzenia dwóch osób – jednej, która uważa że akcje są przewartościowane i należy je sprzedać i drugiej, która sądzi odwrotnie i chce je zakupić. Tylko dlatego dochodzi do transakcji na rynku.

Piękno AT polega również i na tym, że czasem dobry wykres może oddać więcej niż tysiąc słów. Nie ukrywam, że sam patrzę na wykresy, ale stanowią one dla mnie narzędzie pomocnicze przy podejmowaniu decyzji o otwarciu/zamknięciu pozycji. Zdradzę Wam jednak, że historycznie sygnały AT były dla mnie impulsem do podejmowania złych decyzji. Tak było m.in. z akcjami LPP:

Wracając jednak do tematu dzisiejszego wpisu, słowo o niedźwiedzim portfelu. Uważny czytelnik zauważy zapewne, że od jakiegoś roku pojawiają się wpisy o cyklu życia firmy i branży. Pisałem też o firmach, które realizują błędne strategie, albo które nie potrafią znaleźć recepty na nowy model biznesowy. To firmy, które trafiły do mojego portfela. W chwili obecnej wygląda on następująco:

Założenie jest następujące. Począwszy od lutego 2011 zacząłem sprzedawać na sucho akcje spółek, które w mojej ocenie będą tracić na wartości. W portfelu był jeszcze Goldman Sachs, ale w czerwcu postanowiłem zamknąć pozycję. Spodziewałem się, że poradzą sobie lepiej i że uda im się wykorzystać kryzys europejski do zarobienia dużych pieniędzy – popełniłem błąd. Moje wirtualne akcje spadły ze 165 do 135 dolarów za sztukę. Gdybym utrzymywał krótką pozycję dalej – każda z nich warta byłyby już tylko 92 dolary. Staram się jednak utrzymać portfel 5 spółek, a że musiałem zrobić miejsce – wybór padł na GS.

Jak widzicie w portfelu są dwie grupy akcji: 1) banki „zbyt duże by upaść” i 2) spółki, które prezentują problemy fundamentalne. Analizy tych spółek znajdą się wkrótce na podstronie portfela – jeśli ktoś jest zbyt niecierpliwy, może wypróbować opcję szukaj na blogu 🙂

Krótkie uzasadnienie poniżej:

NWS – grupa medialna Ruperta Murdocha. Teoretycznie ma szansę by w średnim okresie zmienić swoją strategię. Główną przeszkodą jest jednak przywiązanie właściciela do prasy drukowanej i nieumiejętność monetyzacji nowych technologii. Murdoch miał możliwość stworzenia lepszego Facebooka, jednakże nie potrafił zrozumieć jak wykorzystać MySpace. Zamiast budować społeczność usiłował wygenerować jak największe zyski na reklamach. Podobnie błędne decyzje podejmował w odniesieniu do gazet internetowych.

MSFT – Bill Gates zajęty jest działalnością charytatywną i wydawaniem pieniędzy Warrena Buffetta. Steve Ballmer sprzedaje swoje akcje i sam przyznaje, że Windows Phone nie jest dobrym produktem. MSFT ma co prawda patenty, na których może jeszcze przez jakiś czas zarabiać, natomiast nie ma pomysłu na nowe technologie i nowe trendy.

NOK – po liście do pracowników o płonącej platformie, po ujawnieniu nowej strategii partnerstwa z Microsoftem i po pokazaniu nowych modeli telefonów – nie wierzę, by Nokia się odrodziła. Przynajmniej nie pod przywództwem Elopa.

O uzasadnieniu dla obecności C i BAC w portfelu nie muszę już chyba nic więcej pisać. Sektor bankowy czekają jeszcze duże turbulencje w najbliższej przyszłości i w mojej ocenie najbardziej ucierpią banki największe. Jeśli ktokolwiek skorzysta na zmianach, to będą to prawdopodobnie tradycyjne banki lokalne – albo zupełnie nowe banki. O sektorze bankowym należy się zresztą osobny artykuł.