Barclays i manipulacja stawką LIBOR

Myślałem, że dziś wieczorem napiszę jakiś krwawy tekst po przesłuchaniach Boba Diamonda przez parlamentarną komisję skarbu w Wielkiej Brytanii. Nie napiszę. Było nudno, a komisja zamiast rozjaśnić sprawę, zrobiła wszystko, by ją zaciemnić.

Spodziewałem się czegoś takiego jak po upadku Northern Rock:

Wtedy komisja naprawdę przepytała odpowiedzialnych za upadek i poprawnie wykonała swoją pracę.

Dziś zadawali pytania obok tematu, koncentrowali się na sprawach mało istotnych i nie mogli sobie poradzić z wystudiowanymi odpowiedziami Diamonda – „Kocham ten bank, mamy właściwą kulturę korporacyjną, 14 traderów którzy manipulowali zostało zwolnionych ze skutkiem natychmiastowym, kooperowaliśmy dobrowolnie z regulatorami, wydaliśmy 100 milionów dolarów na zbadanie sprawy i osobiście zrobiłem wszystko, by chronić markę banku”

Jedynym ciekawym momentem było pytanie o 3 podstawowe wartości kwakrów – Diamond nie potrafił na nie odpowiedzieć, a przecież leżały one u podstaw historii banku. Poseł zacytował „Honesty, Integrity & Plain Dealings”, podczas gdy rzeczywiste wartości wedle mojej wiedzy to „Simplicity, Integrity & Equality”. Cóż, wydaje mi się, że poseł się pomylił, bo „honesty” i „integrity” to w zasadzie to samo. Ale Bob Diamond o tym nie wiedział i to wydaje mi się niewybaczalne.

Na koniec, nurtuje mnie tylko jedno pytanie – może ktoś z psychologów, coachów, czy speców od komunikacji będzie potrafił mi wytłumaczyć – jaka to dynamika?

Posłowie zwracali się Panie Diamond, a on odpowiadał im po imieniu, powołując się na wcześniejsze rozmowy, przesłuchania, pytania…

Jestem pewien, że nie było to naturalne, że ktoś mu taką postawę zalecił, ale dlaczego?