Agencja Ratingowa Fitch ma zdecydowanie pozytywne nastawienie. Londyńskie biuro opublikowało dziś dokument, z którego wynika, że analitycy będą stale poprawiać ratingi dla krajów strefy Euro i tzw. „peryferyjnych”.
Oczywiście będą robić to w sposób ostrożny i umiarkowany, a dzisiejsza notka prasowa napisana jest językiem typowym dla analityków – będzie pogoda, chyba że zmieni się front atmosferyczny, albo zdrowie pacjenta się poprawia, ale w okresie konwalescencji możliwe będą nawroty choroby. Zmianie nastawienia towarzyszą wszelkie możliwe zastrzeżenia.
Fitch podjął już wiele pozytywnych działań sugerujących kierunek. I tak widzieliśmy poprawy ratingów Grecji (maj 2013) i Hiszpanii (kwiecień 2014), zmianę prognozy z negatywnej na stabilną w odniesieniu do Irlandii (2012), Belgii (styczeń 2013), Cypru, Włoch i Portugalii (kwiecień 2014) i Słowenii (maj 2014)
Według analityków Fitcha mamy koniec recesji, pojawiają się nadwyżki w krajowych rozrachunkach bieżących, zmniejszają się deficyty budżetowe, poprawia się elastyczność finansowa i dostępność finansowania na rynku. Maleje ryzyko wyjścia poszczególnych krajów ze strefy Euro, reformy strukturalne zaczynają skutkować, poprawia się konkurencyjność gospodarek i maleje ryzyko w sektorze bankowym. Hurrrraaaa!!! Jak na agencję ratingową, brzmi to bardzo optymistycznie.
Czyżby miało to związek ze zbliżającymi się wyborami do parlamentu europejskiego?
Z mojej lokalnej perspektywy jakoś nie widzę wielkich politycznych sporów czy przygotowań. Wybory przejdą po cichu i mimochodem. Może dlatego, że coraz częściej pozwalam algorytmowi FB na filtrowanie wiadomości. Na własnej skórze przeszedłem przez emocjonalny cykl zmiany.
Najpierw było zdziwienie, że nie widzę wszystkich treści na mojej tablicy. Potem przyszło wzburzenie, że Zuckerberg zmienił algorytm i FB ingeruje w moje treści. Odrzucenie było tylko psychiczne, bo fizycznie nie było alternatyw. Teraz jestem w fazie akceptacji. Czytam to, co algorytm fejsa uzna za stosowne. Nawet się nieco raduję, że już nie widzę głupich memów, które pojawiały się na początku. Czasem tylko muszę samodzielnie odwiedzić niektóre profile by zobaczyć co słychać u tych znajomych, którzy mi się sami nie wyświetlają.
Wracając jednak do wyborów – ten sam wykres ma zastosowanie do kryzysu. Najpierw było zdziwienie, że banki mogą upaść (Lehman). Potem widzieliśmy manifestację wzburzenia na ulicach. Była faza odrzucenia i teraz jest faza akceptacji. I wreszcie, tak samo cykl prezentuje się w odniesieniu do wyborów i polityki… Wybieramy posłów, potem przychodzi zdziwienie, bo okazuje się, że albo się zamienili, albo zmienili partie. Jest okres manifestacji wzburzenia – teraz coraz częściej dzięki mediom społecznościowym, potem faza odrzucenia i wreszcie akceptacji…
Jakoś nie widzę żadnego poruszenia wśród znajomych. Nawet grupa posłów i europosłów dziwnie milczy. Częściowo może to wynikać z fejsowych algorytmów – może uznał za spamerów, albo komputer przeanalizował, że treść nam się nie spodoba i nam jej po prostu nie wyświetlił.
Moje osobiste niedoinformowanie może też wynikać z faktu, że gazet nie czytam odkąd stanęły w szranki z Faktem, Superekspresem, a nawet Plotkiem i Pudelkiem. Konkurują jakością informacji – im gorsza, tym więcej osób przeczyta. Odwiedziny na Wykopie pozwalają mi zobaczyć o czym będę czytał za dzień, dwa – albo co pokazywać będą w TVN czy TVP… Telewizji zresztą też już nie oglądam. Wolę odpowiednio dobrane kanały na YouTube.
Od roku spędzam też coraz więcej czasu na świeżym powietrzu na bieganiu i być może także dlatego jakoś spokojniej patrzę w przyszłość i się nią nie przejmuję… Będzie co będzie, endorfiny robią swoje… A cykle emocjonalne się jakby wypłaszczyły – od treningu do treningu, od zawodów do zawodów.
MiroPress 