Wpis prawie poweekendowy

Chciałem dziś rano napisać o muzyce, bo w ostatnim tygodniu dość często się nad tym tematem zastanawiałem.

I to nie w kontekście naszego firmowego logo, na obrazku obok…

Najpierw moja żona zauważyła, że wszyscy prawie laureaci konkursu “W poszukiwaniu naukowych talentów” uczą się gry na jakimś instrumencie. Potem przypomniało mi się, że gdyby Einstein nie został fizykiem, to prawdopodobnie byłbyłby skrzypkiem. Wygrzebałem więc z półki biografię Einsteina i się ponownie zaczytałem.

W piątek TED opublikował dość ciekawy wykład o muzyce jako terapii:

To spowodowało, że ponownie sięgnąłem po książkę „Zen i sztuka oporządzania motocykla”, by przypomnieć sobie gdzie jest granica pomiędzy geniuszem a chorobą psychiczną. A to z kolei przypomniało mi film „Piękny umysł”, co zaprowadziło mnie na blog Pana Bogdana Misia i zanim zauważyłem, już prawie poniedziałek.

Przypomniała mi się też pewna muzyczna historia opowiadana przez kolegę z Citibanku, który oprócz dziennego zawodu bankowca, realizował się wieczorami i w trakcie weekendów jako bard. Nie pamiętam już dokładnie jak to brzmiało, ale była to piękna historia człowieka, który w miarę postępu szukał lepszych form komunikacji na odległość… zaczął od tam-tamu,, a potem to poszło jakoś… Chciałbym tą historię raz jeszcze usłyszeć…

Wracając jednak do początkowych poszukiwań i inspiracji – Google wykazuje całą gamę badań nad choćby tzw. „Efektem Mozarta”. Nazwa odnosi się do badań przeprowadzonych w 1993 roku przez Frances Rauscher, Gordona Shawa i Katherine Ky i opublikowanych w prestiżowym czasopiśmie „Nature”. W badaniach 36 studentów, po wysłuchaniu 10-minutowej sonaty Mozarta uzyskiwało wyższe wyniki testu niż po wysłuchaniu poleceń w ciszy, bądź po ćwiczeniach relaksacyjnych. Uruchomiło to lawinę projektów badających wpływ muzyki na rozwój mózgu, na zachowania itd. itp. Pomimo wielu kontrowersji, na mój laicki mózg wyniki wydają się dość przekonujące. Zaczynam więc słuchać Mozarta, a i być może przymierzę się do jakichś lekcji muzycznych, by przynajmniej zanik szarej masy powstrzymać.

Młodszym osobom, albo świeżo upieczonym rodzicom polecam tę stronę na start. Gdyby ktoś zechciał pogłębić temat i znalazł coś ciekawego, proszę o komentarz.

I jeszcze w temacie rodzicielskim – poniżej Sonata Mozarta w wykonaniu 6-letniej dziewczynki. Nawet w moim nieszkolonym uchu nie brzmi co prawda zbyt pięknie, ale ciekaw jestem co z niej wyrośnie za 10, 20 lat?

Tutaj inna 6-latka, okrzyknięta nowym Mozartem – brzmi znacznie lepiej i jakby więcej radości miała z grania

Czy będą grać w wieku dojrzałym jak Lundi Li? Tutaj jako 18-latek:

Albo jak Lang Lang

Czy może Martha Argerith?

Nie wspominając już o Horowitzu – tutaj z koncertu w Carnegie Hall w 1968 roku

Z samego słuchania się nastrój poprawia! I słusznie prawią, że muzyka łagodzi obyczaje. Jeśli do pianina dodamy jeszcze skrzypce, to jak dla mnie – kompletny odlot! Tutaj Anne Sophie Mutter na skrzypcach i Lambert Orkis na fortepianie

Aż się rozrzewniłem wspominając, gdy w telewizji mieliśmy częste koncerty Wandy Wiłkomirskiej czy Konstantego Kulki.

A tutaj 6-latek z Gdańska w koncercie na żywo w 2008 roku wspaniale gra na perkusji – Igor Falecki! Trzeba będzie śledzić jego postępy! Wow!

I jego kanał na YouTube

A po moim piątkowym wpisie w skrzynce pocztowej mam jeszcze ponad 3000 nieprzeczytanych maili. Nawet nie myślałem, że tyle osób to czyta. Wszystkim dziękuję i proszę o wyrozumiałość… Spróbuję na wszystkie odpowiedzieć. Coś czuję, że duża część nocy będzie zarwana.