Model mentalny

Od jakiegoś czasu upraszcza się znacząco mój model mentalny. Coraz częściej widzę, że coś, co jeszcze do niedawna wydawało się bardzo skomplikowaną rzeczywistością, staje się zero-jedynkowe. Coś jest dobre albo złe. Jest niedowartościowane albo przewartościowane. Ładne albo brzydkie. Do inwestowania bądź do sprzedaży.

Zastawiam się, czy to wynik dojrzewania (tzw. mądrość przypisywana siwym włosom) czy Alzheimera. A może po prostu mózg w pewnym wieku przestaje niepotrzebnie wydatkować energię na zbyteczne procesy myślowe?

Prawo zachowania energii

W układzie zamkniętym suma wszystkich rodzajów energii jest stała i nie zmienia się w czasie. W konsekwencji, energia w takim układzie nie może być ani utworzona, ani zniszczona. Może jedynie zmienić się forma energii.

W szkole tą zasadę fizyki obserwowaliśmy głównie na lekcjach chemii, gdy energia chemiczna zmieniała się w energię cieplną podczas eksperymentów. Najbardziej lubiłem takie, którym towarzyszyło głośne bum.

Szkoda, że z eksperymentów tych ludzie nie potrafili wyciągnąć użytecznych wniosków. Ot, choćby politycy. Gdyby zrozumieli działanie tej zasady, to wiedzieliby, że im więcej energii poświęcają na uregulowanie jakiejś kwestii w prawie, tym więcej luk prawnych zostanie w tym systemie wybitych by energia systemu pozostała na tym samym poziomie. Zgodnie z zasadą myślenia systemowego w „Piątej dyscyplinie”, im silniej naciskasz, tym silniej system oddaje. Teraz mam okazję obserwować daremność takich działań w systemie bankowym. Po jednej reakcji chemicznej i drobnym bum kilka lat temu, dorzucono już tyle regulacji (czytaj substratów chemicznych i katalizatorów), że będziemy mogli wkrótce zaobserwować jakąś nową, niespodziewaną i nieprzewidywalną reakcję.

Ta sama zasada odnosi się też do ekonomii, do zarządzania, do inwestowania. Gdy zaczynamy ją stosować, nagle wszystko staje się proste.

Idę rozliczać podatki i przy okazji rozmyślać przy jakiej stopie VAT, CIT i PIT przestanie mi się chcieć pracować.