Towar deficytowy

W ubiegłym tygodniu usiłowałem kupić iPada 2. Niestety, bezskutecznie. Nie ma w Warszawie, nie ma w Gdańsku… Rozeszły się w dniu premiery.

Pomijam już fakt, że w Polsce płacimy za model 3G 64 o tysiąc złotych więcej niż w USA – jeśli ktoś nie wybrał się na zakupy w dniu premiery, będzie musiał na iPada poczekać.

W iSpot obsługa nie potrafiła powiedzieć jak długo… W Saturnie otrzymali tylko 10% tego, co zamówili. Wniosek z tego dość prosty – Steve Jobs ustalił cenę na zbyt niskim poziomie…

Pamiętam jeszcze jak Apple reklamował swoje komputery w telewizji.

.

Potem były sławetne reklamy Maca, w których kontrastowano jego użyteczność z komputerami IBM – wystarczyło wyjąć z pudełka, włączyć do kontaktu i voila. Na komputerach kompatybilnych z „Big Blue” trzeba było w owych czasach instalować system operacyjny i oprogramowanie.

Teraz Apple reklamować się nie musi. Wystarczy, że ogłoszą nowy produkt i już kolejka ustawia się przed salonami z jabłuszkiem  na kilka dni przed datą premiery. To siła wizji jednego człowieka. Czy pojawi się ktoś, kto go zastąpi?

Na razie wizję Steva Jobsa ocenić możemy po wynikach firmy. Dynamika przychodów ze sprzedaży i zysku mówi sama za siebie:

(Uwaga: przepraszam za błąd na wykresie – Apple kończy rok finansowy we wrześniu. Zbyt późno zauważyłem i nie zdążyłem skorygować przed umieszczeniem. Daty są natomiast poprawne na ilustracjach poniżej. Wszystkie dane w tysiącach USD)

W aktywach króluje gotówka i inwestycje (krótkoterminowe i długoterminowe)

W pasywach zero kredytów. W zasadzie firma nie mogłaby być bezpieczniej zarządzana. Prawie całe finansowanie pochodzi z kapitałów i ze środków dostawców… Jak w supermarketach 🙂

Widać, że głównym zmartwieniem dyrektora finansowego jest raczej pytanie co zrobić z gotówką, niż jak finansować firmę…