Zbilansowany tryb życia

Piękne jest to, co powiedział Dalai Lama:

Zapytany o to, co najbardziej zadziwia go w ludzkości odpowiedział – „Człowiek. Poświęca zdrowie, by zyskać pieniądza. Potem poświęca pieniądze by odzyskać zdrowie. A przy tym tak się zamartwia w trosce o swoją przyszłość, że nie potrafi cieszyć się teraźniejszością; w efekcie nie żyje ani w teraźniejszości ani w przyszłości.; żyje jak gdyby miał nigdy nie umrzeć i umiera nie skosztowawszy życia.

Jakiś czas temu pojawiły się w Polsce szkolenia zatytułowane „Work-Life Balance”.

Jest też dużo książek na ten temat.

Niestety, jest to dla mnie temat nowy i żałuję, że nie zainteresowałem się tym wcześniej. W tej dziedzinie jestem opóźniony o co najmniej 25 lat. Owszem, przenieśliśmy się z rodziną do Hiszpanii by to zmienić. Potem przenieśliśmy się do Polski – znów bilans się nieco poprawił, choć na krótko i nie w pełni. Dopiero teraz mogę przyznać przed samym sobą, że nie jestem dumny z faktu, iż jestem pracoholikiem. Wychodzenie z tego uzależnienia jest trudne – należy przede wszystkim przewartościować swoje priorytetu.

Kobietom jest chyba łatwiej – gdy pojawia się dziecko, macierzyńskie uczucia powodują nagłe przewartościowanie. Faceci mają wbijany w głowę od niemowlęcia obowiązek zadbania o rodzinę, a to powoduje, że praca będzie zawsze wysoko na liście priorytetów. Z reguły też większość z nas odkłada życie na emeryturę. A życie ucieka…

Na początek polecam ten wykład na TED.